زمادغزلونو دا برخه د ژوندد سمندر د لیوني ګردابونو هغه ویرځپلي شیبي دي چي د زړه ماته او ګوډه بیړې يې ترهیدلې له څنګه د یو ارام ساحل په ارمان د مستئ او هستي بادونو تېره کړې او د یوداسي خیالي جزیرې په لورئې و یوسټړي یون ته ورټیل وهلې چي تر ننه يې لا د میني په دوربینونوکي دجنت غوندي جانان تصویر پکه ښکاري اود لا نژدې ورتللو تکل یې هم هغسي په مخ باندي تازه بریښي لکه زماد جنګځپلي هیواد د یتیمو سترګو اوښکي !
  غزل ژونده ستا د هسکه بامه ولویدم
  دوږخ ددې ستم کتاب کتاب  چغي په ځان کي لرو
  بيلتون دا چــــــه راتــــــــــه راسي دجـــــــــــــنون هيلي
  شرر شپې راته ژړيـــــــــــــــــــــــــــــــږي سحر نه يو
  يو د انځرګل ته ناز دي وړم هـــــــر غم ته به دي خاوري شم
  دکابـــــــــــل دردونه معیوبه ژوند ته خوار نفس یم نور به څه ووایم
  شېخه ! بــــــيا دي دا چــــــغي د تقوا له کـــــــوم جـــــــــــــهته راځي
  دهوس شاپېرۍ ښکلی بهار مي بيا اغـــــــــــــــــــــــــــزو وخوړئ
  ستړي ساندي دشپو په غــــــــــــــيږ کي مسافر تنکۍ سهار ويده دئ
  د ناورين لونړي ستا د حُســن فال چه ګـــــــورم زهرجني هديــــــــــــــــــــــرې دي
  دميني جنازې په کاڼــــــــــــــــــــــــــــــــــو مه وله جذبې د ميني
  دهوس شاپېرۍ ښکلی بهار مي بيا اغـــــــــــــــــــــــــــزو وخوړئ
  د ګـــــــــــــــناه زېرئ څولـــــــــــــــــــــــــــــــــيوني ددغه کلي له توهمــــــــــــــته وځي

بېرته شاته