|
| | نګاره ستا دغه سپېڅلئ ښايئست
او دځوانۍ وختونه
لکه کوبۍ د اوبه خور د پاسه
چه ئې ډولۍ د څو شېبو لپاره
اوبو را خيستې د سکوت په ژبه
چه د څپې له بيري ورکه سي ژر
نو
ستا به هم تېر سي د ځوانۍ وختونه
ها د هوس او د مستۍ کلونه
بيا به دي ستر ګو کي اورونه نه وي
بيا به دي زلفي ماښامونه نه وي
بيا به دي شونډي سره جامونه نه وي
نور به دي نه وي نني نازونه
او بيا به ستائې پروني وختونه | |
بېرته شاته
. |
|
